nie wiem czy już mówiłem, ale z naszych sąsiadów to najbardziej polubiłem pana głodka (czyli włodka). jak tylko go widzę, to lecę powiedzieć mu dzień dobry, a jak go nie widzę to też chcę lecieć albo przynajmniej pytam rodziców czy pan głodek jest w domu.
odwiedziła nas wreszcie ciocia linguka. przywitałem ją od progu pytaniem, czy będą guuufry. i były! ale miałem frajdę. czytaliśmy razem przepis, szykowaliśmy mąkę, jaja i cukier, potem to wszystko mieszaliśmy i laliśmy ciasto na gufrownicę. a na koniec była wielka uczta. mniam, mniam.
ten bartuś ciągle śpi ;-)
jestem sobie pinokio
dziadek ryś przyjechał poznać się z bartusiem
a ten wskoczył do tatki na ramię
szykujemy gufry. pies pomaga
trochę cukru
i smażymy
taaakie dobre
ciocia znalazła wreszcie czas dla bartusia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz